|
Ένα πείραμα που εξαπολύει ισχυρά ραδιοκύματα στον ουρανό δημιούργησε ένα επίρραμμα «τεχνητής ιονόσφαιρας», που μιμείται το ανώτατο τμήμα της ατμόσφαιρας της Γης. Η έρευνα δεν έχει μόνο προκαλέσει λαμπερές κουκκίδες που εμφανίζονται γύρω από αυτά τα επιρράμματα – έχει επίσης τη δυνατότητα να παρέχει ένα νέο τρόπο που να αντανακλά ραδιοκύματα σε όλο τον κόσμο.  Το HAARP, που βρίσκεται κοντά στην Gakona της Αλάσκα, εδώ και σχεδόν δύο δεκαετίες χρησιμοποιεί ραδιοκύματα για να ερευνήσει το μαγνητικό πεδίο και την ιονόσφαιρα καθετήρα Γης. Ένα από τα πιο προφανή αποτελέσματα των πειραμάτων είναι ότι μπορούν να δημιουργήσουν φωτισμούς στον ουρανό που είναι παρόμοια με το Βόρειο Σέλας, τις λαμπερές κουρτίνες φωτός που εμφανίζονται φυσικά στον ουρανό των Πόλων, όταν ηλεκτρόνια και άλλα φορτισμένα σωματίδια χύνονται από την προστατευτική μαγνητόσφαιρα της Γης στο ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας. Εκεί, σε υψόμετρο περίπου 250 χλμ., τα φορτισμένα σωματίδια συγκρούονται με τα μόρια του οξυγόνου και του αζώτου και τα κάνουν να εκπέμπουν φως, παρόμοια με τη διαδικασία μέσα σε ένα λαμπτήρα φθορισμού. Υψηλής συχνότητας ραδιοκύματα του HAARP μπορούν να επιταχύνουν ηλεκτρόνια στην ατμόσφαιρα, αυξάνοντας την ενέργεια των συγκρούσεών τους και δημιουργώντας μια λάμψη. Η τεχνική έχει στο παρελθόν δημιουργήσει έκλυση φωτός, δουλεύοντας σε μια δύναμη περίπου 1 megawatt1. Όμως, από τότε που η εγκατάσταση επεκτάθηκε μέχρι 3,6 μεγαβάτ – περίπου τρεις φορές περισσότερο από ένα τυπικό ασύρματο πομπό μετάδοσης – μπορεί να δημιουργήσει τεχνητό σέλας σε πλήρη κλίμακα που να είναι ορατή με γυμνό μάτι. Bullseye! (το σχήμα του στόχου σκοποβολής) Αλλά τον περασμένο Φεβρουάριο, το HAARP κατάφερε να προκαλέσει ένα παράξενο μοτίβο Bullseye στο νυχτερινό ουρανό. Αντί για το αναμενόμενο ασαφές γρομπάκι σχήματος ντόνατ, εντυπωσιακά βραχιόλια έξω από τα καθιερωμένα σε φωταύγεια ακτινοβολούν από το κέντρο του Bullseye, λέει ο Τοντ Πέντερσεν, ερευνητής φυσικός στο Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ Εργαστήριο Έρευνας στη Μασαχουσέτη, ο οποίος ηγείται της ομάδας που εκτελεί το πείραμα στο HAARP. Η ομάδα διαμόρφωσε τον τρόπο με τον οποίο η ενέργεια σταλμένη προς τον ουρανό από τις αντέννες του HAARP θα προκαλούσε αυτά τα περίεργα σχήματα. Προσδιόρισαν ότι οι περιοχές του Bullseye με περίεργα σχήματα φως ήταν σε περιοχές με πυκνότερη σε μόρια ιονισμένη ατμόσφαιρα, όπως καταμετράται από τα επίγεια ραντάρ υψηλής συχνότητας που χρησιμοποιούνται για την παρακολούθηση της ionosphere2. Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αυτά τα πυκνά επιρράμματα από πλάσμα θα μπορούσε να είναι αέριο που ιονίζεται από τις εκπομπές HAARP. “Αυτό είναι το πραγματικά συναρπαστικό μέρος – έχουμε κάνει ένα μικρό τεχνητό κομμάτι της ιονόσφαιρας», λέει ο Pedersen.
Lancaster, Ηνωμένο Βασίλειο, και πρώην συνάδελφος του Pedersen ο οποίος δεν συμμετείχε στο πείραμα. «Δείχνει κάτι εντελώς διαφορετικό και νέο που δεν ήταν αναμενόμενο. Δεν ξέραμε ότι θα μπορούσαμε να το κάνουμε αυτό από μια σειρά κεραίες στο έδαφος.”  Με το άνοιγμα ενός διακόπτη Η επιτυχία του HAARP είναι στο γεγονός ότι λειτουργεί με πολύ μεγαλύτερη δύναμη από ό, τι οποιαδήποτε άλλη εγκατάσταση που διενεργεί παρόμοια πειράματα, όπως η κεραία της EISCAT (Ευρωπαϊκό ασυνάρτητο Scatter) Επιστημονική Ένωση στη Νορβηγία, το οποίο τρέχει σε 1,2 μεγαβάτ, εξηγεί ο Kosch. «Είτε είναι χρήσιμο ή όχι είναι μια άλλη ιστορία», προσθέτει, αστειευόμενος ότι οι επιχειρήσεις μπορεί μια μέρα να προσλάβουν φυσικούς για να χρησιμοποιήσουν την τεχνολογία ώστε να γράφουν λαμπερές διαφημίσεις στον νυχτερινό ουρανό. Αλλά το κόστος θα είναι αστρονομικό για τη δημιουργία τεχνητών Aurora που θα είναι ορατά, όπως λέει – το ενεργειακό κόστος λειτουργίας HAARP σε πλήρη ισχύ είναι περισσότερο από 4.000 δολάρια ΗΠΑ την ώρα. Πιο σοβαρές εφαρμογές θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τη δημιουργία ενός στρώματος τεχνητού πλάσματος που θα μπορούσε να αντανακλά επικοινωνίες όπως, για παράδειγμα, από ένα υποβρύχιο,. Η Πολεμική Αεροπορία των ΗΠΑ, η οποία συγχρηματοδοτεί το HAARP με τη βρετανική Πολεμική Αεροπορία και τους άλλους, θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν το πλάσμα για να αντανακλούν ραδιομεταδόσεις στέλνοντας τες μακρύτερα σε όλο τον κόσμο χωρίς να χάσουν ισχύ, υποδηλώνει ο Pederson. “Αντί να εξαρτάται εξ ολοκλήρου από τη φυσική ιονόσφαιρα για να ανακατευθύνει τα ραδιοκύματα ή βραχέων κυμάτων εκπομπές,” λέει ο Pedersen, ” έχουμε πλέον τη δυνατότητα να μπορούμε να παράγουμε πραγματικά τη δική μας μικρή ιονόσφαιρα μας”. Τα αποτελέσματα του πειράματος του Φεβρουαρίου του 2008 “δείχνουν ότι αυτές οι ιδέες μοιάζουν να είναι δυνατές”. πηγή: nature.com 2 October 2009 ©2013 SaveGeaGroup |
